Mariusz Urbanek, Genialni — Lwowska szkoła matematyczna, Iskry 2014

Utworzono: wtorek, 01 wrzesień 2015 18:42

Poprawiono: środa, 16 styczeń 2019 17:01

Odsłony: 11131

Lwowska szkoła matematyczna jest legendą i ikoną polskiej matematyki, ale też legendą i ikoną matematyki światowej pierwszej połowy XX wieku. Dwie były wielkie polskie szkoły matematyczne tego okresu: lwowska i warszawska. W lwowskiej wykuwały się zręby analizy funkcjonalnej i przestrzeni Banacha (S.Banach, S.Mazur, S.Ulam) oraz zastosowań matematyki (H.Steinhaus), w warszawskiej — teorii mnogości i topologii (W.Sierpiński i K.Kuratowski) oraz logiki i teorii modeli (A.Tarski).

Jako student Wydziału Matematyki i Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego w latach (1957-1962) miałem szczęście słuchać tych wielkich mistrzów poza Banachem, który już nie żył, oraz Ulamem i Tarskim, którzy byli w USA. Słuchałem też ich uczniów: mojego mistrza duchowego Andrzeja Mostowskiego, a także Andrzeja Grzegorczyka i Helenę Rasiową.

Książka o szkole lwowskiej nie jest dla mnie tej miary, co książka o Alfredzie Tarskim, ale czytałem ją z zainteresowaniem. W przeciwieństwie do tej o Tarskim, niewiele w niej informacji o tworzonej matematyce i sporach na tematy naukowe. Jest poświęcona głównie życiu rodzinnemu, społecznemu i politycznemu „Genialnych”. Nie bez zdziwienia dowiedziałem się, że Mazur i Banach byli radziecki komunistami całkiem z przekonania, a Banachowi nawet Stalin miał proponować ważne stanowisko państwowe z ZSRR po II wojnie światowej.