Nassim Nicholas Taleb, Antykruchość — o rzeczach którym służą wstrząsy, Kurhaus Publishing 2013

Utworzono: poniedziałek, 31 sierpień 2015 18:34

Poprawiono: środa, 16 styczeń 2019 17:02

Odsłony: 11366

Kruchość to cecha przedmiotu (obiektu) oznaczająca, że wstrząsy raczej mu nie służą. Porcelanowa filiżanka upuszczona na kamienną podłogę ulegnie zniszczeniu. Czym jest zatem antykruchość, czyli przeciwieństwo kruchości. Pozornie mogłoby się wydawać, że solidność, czyli odporność na wstrząsy. To jednak zdaniem Taleba nie antykruchość, ale nie-kruchość. Antykruchość, to cecha polegająca na tym, że wstrząsy nie tylko przedmiotu antykruchego nie niszczą, ale wręcz go wzmacniają. A oto kilka przykładów antykruchości:

•    organizm człowieka poddawany niewielkim infekcjom wytwarza uodporniającego go przeciwciała,
•    szczepy bakteryjne zwalczane antybiotykami stają się na nie coraz bardziej odporne,
•    płowa zwierzyna atakowana przez drapieżniki wzmacnia się jako populacja organizmów, bo przeżywają najsilniejsze i najmądrzejsze.

Tych przykładów Taleb podaje znacznie więcej.

Książka jest co do idei dość inspirująca, jednakże — jak na moje potrzeby — autor wdaje się w zbyt wiele przykładów ilustrujących wciąż te same (skądinąd interesujące) tezy i zbyt wiele zapału poświęca uzasadnianiu swojego poglądu, że nauka — nazywa ją „teorią” — jest w gruncie rzeczy niepotrzebna. Chyba zbyt przejął się ostatnimi doniesieniami o zastosowaniach technik wnioskowania statystycznego znanych szerszej publiczności jako „technologia big data”. Charakterystyczne dla tych zastosowań jest odkrywanie powiązań korelacyjnych pomiędzy różnymi zjawiskami powiązań mówiącymi „jak” się rzeczy mają, choć nie wyjaśniającymi „dlaczego”. Taleb zdaje się nie zauważać, że za big data stoi całkiem przyzwoita teoria zwana statystyką matematyczną.