Menu główne
Trudne rozmowy
- Utworzono: poniedziałek, 22 sierpień 2016 09:10
- Poprawiono: czwartek, 09 grudzień 2021 04:03
- Odsłony: 17659
Niniejszy wykład jest w przeważającej większości oparty na książce D.Stone’a, B.Pattona, S.Heen, Difficult conversations. How to Discuss What Matters Most, której tytuł w przekładzie na język polski brzmiałby Trudne rozmowy. Jak rozmawiać o tym, co najważniejsze. We wprowadzeniu do książki jej autorzy piszą (przekład mój):
Nie ma niczego takiego jak dyplomatyczny ręczny granat. Zdesperowani w poszukiwaniu drogi wyjścia z naszego dylematu, zastanawiamy się, czy to możliwe być tak taktownym, tak wszechogarniająco miłym, że wszystko zakończy się dobrze.
Takt jest dobrą rzeczą, ale nie jest to sposób na trudną rozmowę. Takt nie sprawi, że rozmowa z twoim zagniewanym ojcem będzie serdeczniejsza, ani też nie poradzi na gniew klienta, któremu właśnie podnieśliśmy ceny. Nie ma prostego dyplomatycznego sposobu na wyrzucenie z pracy przyjaciela, na powiedzenie teściowej, że nas wścieka, czy na stawienie czoła bolesnym uprzedzeniom naszych kolegów.
Przekazanie trudnej wiadomości jest jak rzucenie ręcznego granatu. Polukrowany, rzucony silnie lub łagodnie, ręczny granat zawsze narobi szkód. Jak byś nie próbował, nie da się rzucić granatu taktownie lub inaczej uniknąć wiążących się z tym konsekwencji. Także trzymanie granatu przy sobie nie jest dobrym rozwiązaniem. Wybór nieprzekazania trudnej wiadomości jest jak trzymanie w ręku granatu, z którego wyciągnięto zawleczkę.
Znajdujemy się z potrzasku. Potrzebujemy rady lepszej od „Postępuj dyplomatycznie” lub „Postaraj się być pozytywnym”. Problem jest głębszy, głębsza musi też być odpowiedź.
Stwierdzają też, że:
Zwykle obawiamy się trudnych rozmów, bo niejedna z nich nam już nie wyszła. Problem z trudnymi rozmowami polega bowiem nie na taktownym ich przeprowadzeniu, ale na tym, czego one dotyczą.
W wykładzie pokazuję zasady prowadzenia trudnych rozmów bogato ilustrowane scenkami. Do odgrywania tych scenek potrzebne są — poza mną — co najmniej trzy osoby: dwóch mężczyzn i jedna kobieta. Te osoby trzeba przygotować do czytania scenek przed wykładem.
Czas trwania wykładu: 4 godziny zegarowe; wykład nie może być skrócony.
Literatura podstawowa: rozdział 3.5 trzeciego wydania mojej książki „Doktryna jakości — rzecz o turkusowym zarządzaniu”.
Polecana literatura uzupełniająca:
- D.Stone’a, B.Pattona, S.Heen, "Difficult conversations. How to Discuss What Matters Most", Penguin Books, London 2010.
Udostępniane materiały: