Dorota i Jacek Jakubowscy, Współpraca oparta na empatii; 15 gru 2016

Utworzono: poniedziałek, 19 grudzień 2016 21:26

Poprawiono: środa, 16 styczeń 2019 14:46

Odsłony: 11397

Empatia kojarzy się większości osób ze współczuciem, pomaganiem komuś w trudnej sytuacji. W obiegowej opinii ujawnia się ona w relacji z dziećmi, charakteryzuje kobiety.

Ten sposób myślenia zakwestionowany został przez eksplozję badań nad mózgiem. Okazało się, że jesteśmy biologicznie wyposażeni w neurony lustrzane, wkomponowane w nieprawdopodobnie złożone struktury wpływające na każdy aspekt naszego życia.

Empatia jest częścią naszej sfery emocji i uczuć — wpływa na relacje, samopoczucie, zaangażowanie, a nawet zdrowie. Co ciekawe ma ona także swoją reprezentację w procesach poznawczych. Umiemy się zdecentrować, czyli zrozumieć sposób myślenia i opisu innego człowieka. Chip Walter w swojej książce „KCIUK PALUCH I ŁZY oraz inne rzeczy, które czynią nas ludźmi” stawia tezę, że to właśnie dzięki rozwojowi neuronów lustrzanych byliśmy w stanie zbudować język, komunikację i stworzyć kulturę.

Empatia budzi generalnie pozytywne skojarzenia. Niestety — poprzez procesy empatyczne możemy się pogubić, pomylić, dać się zdominować, albo uwieść. Ekspertami manipulacji empatycznej bywają sprzedawcy, politycy, szefowie. Cudze uczucia mogą nas „zalać” nie gorzej niż własne, możemy „zarazić się” czyjąś złością i w stosownym otoczeniu wyhodować ją w nienawiść.

Wyzwaniem jest osiąganie dojrzałości empatycznej. Największym problemem naszej współczesności jest to, że większość ludzi nie wie, że empatię można rozwijać. Zwiększać swoją samo-świadomość, uważność, pogłębiać inteligencję emocjonalną, rozbudowywać gorącą wiedzę, budować relacje oparte na zaufaniu. Ważne też jest to, że można świadomie tworzyć kultury organizacyjne w biznesie, kapitał społeczny w różnego typu środowiskach, nowy paradygmat w edukacji, Można rozwijać specyfikę firm rodzinnych, podnosić świadomość ekologiczną, a także szukać sensu życia.

Zobacz relację video.