Andrzej Blikle, Turkus w czasach zarazy

Utworzono: niedziela, 25 październik 2020 17:54

Poprawiono: wtorek, 27 październik 2020 05:45

Odsłony: 2795

Jak doniosła Polityka nr 34 z 19 sierpnia 2020 r., zdesperowani szefowie wynajmują detektywów, by śledzić pracowników wykonujących pracę w trybie zdalnym. To z pewnością nie najtańszy sposób, ale może skuteczny? A może wręcz jedyny?

W mojej ocenie sięgnięcie po takie środki jest świadectwem całkowitej bezradności firmy wobec zatrudnionych, którzy firmy nie lubią i nie szanują. A skutki takich działań są natychmiastowe: wzrost niechęci do firmy, pogłębienie braku lojalności i doskonalenie metod ukrywania nieróbstwa.

Czy więc można jakoś rozwiązać ten problem? Można, i nawet dość skutecznie, choć nie jest to łatwe, a także nie zadziała z dnia na dzień. To bardziej praca leśnika niż ogrodnika — efekt nie jest natychmiastowy, ale za to trwały. Sprawdza się też nie tylko przy pracy zdalnej, ale przy pracy w ogóle.

Uczę tego sposobu od ponad dwudziestu lat. Kiedyś wiązał się on z hasłem motywacji godnościowej, dziś częściej mówimy o turkusowej samoorganizacji, ale przesłanie jest znane od stuleci: „ludzie wolni i szczęśliwi pracują lepiej” albo też „uskrzydleni góry przeniosą”. Utopia? Idealizm? Byłoby tak, gdyby nie rosnąca liczba firm i organizacji — również w Polsce — które potrafiły te maksymy wdrożyć na co dzień. W ciągu ostatnich kilku lat coraz więcej moich słuchaczy i czytelników mówi mi, że już tak organizują swoją pracę i życie.

O tym wszystkich mówiłem na naszym pierwszym spotkaniu w nowym roku akademickim 2020/2021. Zaprosiłem  też uczestników do dzielenia się swoimi doświadczeniami z pracy w czasie pandemii.

Pobierz prezentację.

Zobacz nagranie video.